ලෝකය හා සත්වයා යනු සංකල්පයකි.
සමූහය යනු ද සංකල්පයකි.
ඒ බැවින් ලෝකයේ අැති ඕනෑම සංකල්පයක් සමූහය යන වදනින් නිරෑපනය වේ.
ඒ බැවින් ඒකත්වය යන්න අර්ථවිරහිත ප්‍රකාශයකි.
ඒකත්වයෙන් මිදීමම අතම්මයාවයි.
උත්පාද තිථි භංග?
බුදුසහම තිථි අවස්තාව පිලි නොගනී. (ස්තීර වූ කිසිවක්).
ඒවිට උත්පාද හා භංග යනු උදය වය යන අවස්තාවයි.
තිථි යනු සංකල්පීය ලෝකයයි.
ඒකත්වය යන සංකල්පය තිථි අවස්තාව සලකා ගොඩනැගී අැත. ඒනම් ස්කන්ධයකි.
සංකල්ප රාගය අැති තාක් නැවත නැවත සංකල්පයන් ගොඩනැංවේ.
ඒය ලෝකයේ හටගැනීමයි.
ඒකත්වයෙන් මිදීම සඳහා පාරුව වන්නේ සමූහයයි.
සමූහය මායාවක්, දුකක් ශුන්‍යයක් වශයෙන් විදසුනට නැංවීමෙන්
දුකත් දුකින් මිදීමේ මගත් පහල වේ.
හෙවත් සැබෑ අනන්තය, ශුන්‍යය ස්පර්ෂ කෙරේ.
ඒය ඒකත්වය නොවේ. දුකින් මිදීමයි.
අනිදස්සන අප්පටටිත්තිත විඤ්ඤානයයි.
ඒකත්වයේ නොපිහිටි, සමූහයේද නොපිහිටි විඤ්ඤානයයි.
අරමුනු කිරීම් වශයෙන් නිවනට පැනවැදීම නම් ඒයයි.
ප්‍රඥා විමුක්තියයි.
ඒම අරමුන මත ධ්‍යාන කිරීමෙන් උපදිනුයේ චේතෝ විමුක්තියයි.
සමූහය යනු ද සංකල්පයකි.
ඒ බැවින් ලෝකයේ අැති ඕනෑම සංකල්පයක් සමූහය යන වදනින් නිරෑපනය වේ.
ඒ බැවින් ඒකත්වය යන්න අර්ථවිරහිත ප්‍රකාශයකි.
ඒකත්වයෙන් මිදීමම අතම්මයාවයි.
උත්පාද තිථි භංග?
බුදුසහම තිථි අවස්තාව පිලි නොගනී. (ස්තීර වූ කිසිවක්).
ඒවිට උත්පාද හා භංග යනු උදය වය යන අවස්තාවයි.
තිථි යනු සංකල්පීය ලෝකයයි.
ඒකත්වය යන සංකල්පය තිථි අවස්තාව සලකා ගොඩනැගී අැත. ඒනම් ස්කන්ධයකි.
සංකල්ප රාගය අැති තාක් නැවත නැවත සංකල්පයන් ගොඩනැංවේ.
ඒය ලෝකයේ හටගැනීමයි.
ඒකත්වයෙන් මිදීම සඳහා පාරුව වන්නේ සමූහයයි.
සමූහය මායාවක්, දුකක් ශුන්‍යයක් වශයෙන් විදසුනට නැංවීමෙන්
දුකත් දුකින් මිදීමේ මගත් පහල වේ.
හෙවත් සැබෑ අනන්තය, ශුන්‍යය ස්පර්ෂ කෙරේ.
ඒය ඒකත්වය නොවේ. දුකින් මිදීමයි.
අනිදස්සන අප්පටටිත්තිත විඤ්ඤානයයි.
ඒකත්වයේ නොපිහිටි, සමූහයේද නොපිහිටි විඤ්ඤානයයි.
අරමුනු කිරීම් වශයෙන් නිවනට පැනවැදීම නම් ඒයයි.
ප්‍රඥා විමුක්තියයි.
ඒම අරමුන මත ධ්‍යාන කිරීමෙන් උපදිනුයේ චේතෝ විමුක්තියයි.
